پژوهشگران دانشگاه استنفورد با استفاده از شعله، نانوذرات را روی نانوسیم قرار دادند با این کار مساحت سطحی نانوسیم افزایش می‌یابد و از آنها می توان در کاتالیزورها استفاده کرد.
|
پژوهشگران دانشگاه استنفورد با استفاده از شعله، نانوذرات را روی نانوسیم
قرار دادند با این کار مساحت سطحی نانوسیم افزایش می‌یابد و از آنها می
توان در کاتالیزورها استفاده کرد. استفاده از نانوذرات می‌تواند روی سطح برجستگی‌ها و فرورفتگی‌هایی ایجاد کند که این کار موجب بهبود مساحت سطح می‌شود. پژوهشگران دانشگاه استنفورد روشی ارائه کرده‌اند که با استفاده از آن می‌توان سطح نانوسیم را به‌نحوی تغییر داد که مساحت سطح آن افزایش یابد. آنها نتایج کار خود را در نشریه Nano Letters به چاپ رساندند. محققان این پروژه معتقداند که از این روش می‌توان برای بهبود عملکرد باتری‌های یون لیتیم، پیل‌های خورشیدی و کاتالیست‌ها استفاده کرد. |
|
|
زیولین ژانگ نویسنده اول این مقاله می‌گوید شما می‌توانید نانوسیم‌ها را به شکل یک
درخت تصور کنید که قدرت انتقال الکترون در آنها بسیار خوب است اما مساحت سطحی
محدودی دارد. افزودن نانوذرات به روی این نانوسیم‌ها به نوعی موجب آراستگی
نانوسیم‌ها شده که این امر در نهایت مساحت سطحی نانوسیم را افزایش می‌دهد. افزایش
مساحت سطحی به معنای فرصت بیشتر برای انجام واکنش است برای مثال در سیستم‌های
شکافتن مولکول آب می‌توان این فرایند را برای تولید هیدروژن تسریع کرد. از دیگر
کاربردهای این سیستم در حسگر است که مقادیر بسیار کم از مواد شیمیایی را در هوا
شناسایی می‌‌کند. این تیم تحقیقاتی روش جدیدی برای تزئین نانوسیم‌ها با نانوذرات فلزی یافتند که مساحت سطحی نانوسیم‌ها را بهبود می‌دهد. برای این کار آنها از شعله استفاده کردند، پیش از این پژوهشگران فهمیده بودند که نانوذرات می‌توانند مساحت سطحی را افزایش دهند اما روش‌هایی که برای این کار ارائه شده بود یا کارایی لازم را نداشته یا بسیار کند بوده و یا نانوذرات را به‌صورت متراکم روی سطح قرار می‌دادند که در نتیجه مساحت سطح نانوسیم افزایش زیادی نمی‌یافت. این گروه تحقیقاتی نانوسیم‌ها را درون یک ژل مبتنی بر حلال از فلز و نمک غوطه‌ور کرده و پس از خشک کردن در معرض هوا، روی شعله حرارت می‌دهند. در این فرآیند حلال در اثر حرارت سوخته و نانوذرات به‌صورت شاخه‌ای شکل متبلور می‌شود. پس از تولید این ساختارها، با استفاده از طیف سنجی‌ها و میکروسکوپ‌های پیشرفته این ساختارها را مشاهده کردند. نتایج این مشاهدات حکایت از ساختارهای مویی شکل، حاوی فرورفتگی و برآمدگی‌هایی بود. این گروه نام شعله-سل را روی این روش نهادند که در آن از حلال و شعله برای تولید ساختارهای نانوذرات استفاده شده است. |
